składa się z budynku dworca z XIX w., drewnianej wiaty i kolistej wieży ciśnień z I-szej ćwiartki XX w. Linia kolejowa została do Świerzawy doprowadzona ze Złotoryi w 1895 r. Przedłużono ja w stronę Marciszowa w roku następnym. Po wojnie linia została odbudowana w 1948 r.

Stacja umiejscowiona jest w km 36,711 linii Legnica - Marciszów (nr 249 wg SRJP) lub w 24,234 km linii Marciszów - Jerzmanice Zdrój (nr 312 wg D29). Stacja do 1945 roku nazywała się Schönau, a krótko po wojnie Sieńsk.
W 1895r. linia kolejowa doprowadzona została do Świerzawy ze Złotoryi, a w roku 1896 przedłużono ją do Marciszowa. Wtedy też wzniesiono istniejący budynek dworca z drewnianym zadaszeniem peronu wspartym na drewnianych słupach. Obok dworca postawiono sześciorodzinny dom dla pracowników kolei. Na przełomie XIX i XX w. wybudowano dwustanowiskową lokomotywownię wraz z wieżą wodną (która nie zachowała się), a w pierwszym dwudziestopięcioleciu XX w. stację z jej drugiej strony wzbogacono o kolistą wieżę ciśnień. Po wojnie linia została odbudowana w 1948 r. Parowozownia w okresie powojennym została zamieniona na magazyn GS-u i zupełnie zrujnowana. Linia przez Świerzawę jest już zamknięta - ostatnie pociągi pasażerskie przejechały tędy w 1995 roku.
Według danych z 30 czerwca 2008, miasto liczyło 2389 mieszkańców.
Miasto Świerzawa swą historią sięga roku 1195 roku kiedy to na miejscu dzisiejszego miasteczka Bolesław Wysoki wybudował drewniany kościółek. Oficjalnie prawa miejskie nadał Świerzawie Bolko I Surowy książę świdnicki. Według legendy nazwę miastu nadała Agnieszka von Habsburg, żona Bolka Małego, która w drodze z Jawora do Złotoryi zatrzymała się na miejscu Świerzawy i rzekła "Hier will ich ein Haus haben auf der schönen Aue ("tu chcę mieć dom na tej pięknej łące"). Jednak pierwsza pisana wzmianka o mieście pochodzi z roku 1268. Świerzawa początkowo należała pod jurysdykcję Złotoryi. Miasteczko rozwijało się szybko i dynamicznie a to za sprawą głównego szlaku handlowego jaki wiódł przez miasto. Mowa tutaj o szlaku z Kamiennej Góry do Złotoryi. W roku 1321 hrabia nabył posiadłości świerzawskie aby się tu osiedli. Tak też zrobił. Przez ponad 200 lat historii miasta Świerzawa była własnością prywatną, władali oni miastem w latach 1321-1543.
W 1945 r. miasto zostało włączone w granice Polski. Jego dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec. W 1973 zniesiono prawa miejskie Świerzawy degradując ja do rangi wsi. Prawa te miasteczko uzyskało ponownie w 1984 roku. W latach 1950-1975 Świerzawa przynależała do województwa wrocławskiego, w latach 1975-1999 do województwa jeleniogórskiego a od 1999 roku należy do województwa dolnośląskiego i powiatu złotoryjskiego.